Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αφηγείται τις σκέψεις του για την έναρξη της Επανάστασης στον Γεώργιο Τερτσέτη ( που κατά το 1832-1833 διετέλεσε καθηγητής της Γενικής και της Ελληνικής Ιστορίας στο Κεντρικό Πολεμικό Σχολείο του Ναυπλίου)
«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;».
Απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Θ. Κολοκοτρώνη
Ο Θαλασσοδαρμένος από τα 7 του χρόνια Ανδρέας Μιαούλης, γνωρίζει καλά τις ανάγκες του ναυτικού στόλου και ζητά συγκεκριμένο εξοπλισμό και …λίγο φαγητό.
30 Αυγούστου 1824.
O Α. Μιαούλης στέλνει επιστολή στους Υδραίους περιγράφοντας τις ανάγκες του ναυτικού αγώνα:
«Τα αναγκαία του στόλου μας είναι εκτός από τα πολεμοφόδια και τα πυρπολικά και λίγο φαγητό... Τα πυρπολικά πρέπει να είναι εύπλοα, ταχέα και καλώς ετοιμασμένα και εφοδιασμένα από σχοινιά, πανιά και άγκυρες...».
Ο πολύπειρος Στρατιωτικός Μάρκος Μπότσαρης, φίλος του Λ. Μπάυρον και ήδη γνωστός στου Φιλλέληνες του Εξωτερικού, γράφει λιτά και συνθηματικά στους Ηπειρώτες να στείλουν πολεμοφόδια.
Κρυπτογραφημένο γράμμα του Μ. Μπότσαρη από τη Μάχη του Πέτα
Το στέλνει στην Ήπειρο και ζητά βαρέλια με πυρίτιδα, την οποία αναφέρει ως φιάλη κρασιού ενώ το ρύζι αντιστοιχεί σε μόλυβδο.
«Κίρ γιόργι
Ειξέρις οπού έχω καλαμπαλίκι πολύ και να μού δήνεις τιν κάθε ημέρα από τέσερες μποτίλες κρασί και μισί οκα ρύζι και μένα
Πέτα. 1822, Ιουλίου 2.
Ο αδελφός σου ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ»
Τα γεγονότα και ο ηρωικός θάνατος του Μπότσαρη στο Καρπενήσι προκαλούν συγκίνηση στην διεθνή κοινή γνώμη. Στρατιωτικοί και Λογοτέχνες επισκέπτονται τον τάφο του στο Μεσολόγγι, φιλοτεχνούν πίνακες και μνημεία. Σήμερα στο Παρίσι υπάρχει πλατεία και σταθμός του Μετρό με το όνομά του.
Του Ευγένιου Ντελακρουά
Τον Αύγουστο του 1823 ο Μάρκος Μπότσαρης με 350 Σουλιώτες επιτέθηκε εναντίον 4.000 Τουρκαλβανών του Μουσταή Πασά που είχαν στρατοπεδεύσει στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου.
Οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν όταν όμως ο Μπότσαρης κατευθύνθηκε στη σκηνή του Πασά πυροβολήθηκε και εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα.
Η ιστορία του, ενέπνευσε τον Ντελακρουά ώστε να ζωγραφίσει δύο φορές τον ίδιο πίνακα.
