Ο Ανθυπολοχαγός Πεζικού Σπύρος Καλλάρης, γιος του Διοικητή της ΙΙ Μεραρχίας Κ. Καλλάρη, στην τελευταία επιστολή προς την μητέρα του, πριν σκοτωθεί στο Μπιζάνι, περιγράφει με περηφάνεια την κυκλωτική κίνηση και παράδοση της Θεσσαλονίκης. (Από το Αρχείο Καλλάρη)
«Θεσσαλονίκη 3 Νοεμβρίου 1912
Παντού επεράσαμεν πολλά εις όλας τας μάχας, αλλά το σπουδαιότερο ήτανε το τελευταίο, της Θεσσαλονίκης. Διεταχθην η Μεραρχία μας να καταλάβην τα νώτα της πόλης.
Εβαδίζαμε γρήγοραν νυχθημερόν χωρίς να σταθούμε, η τελευταίαν πορεία ήτο 16 ωρών συνεχής υπό βροχήν ενίοτε και όλο βουνά.
Κατελήφθη Θεσσαλονίκη ή μάλλον παρεδόθη και αυτό οφείλεται αποκλειστικώς εις τον Διοικητή μας της ΙΙ Μεραρχίας, διότι αυτή η μόνην κυκλωτική κίνησεις η οποία επέτυχε,ο μπαμπάς, οδήγησεν στην παράδοσην, άνεφ μάχης.
Είνε εδώ ωραίοι Στρατώνες εις Διοικητήριον, το οποίον μένουν η Μεραρχία και οι αξιωματικοί του Συντάγματός μας.
Έχω ένα δωμάτιο με τους άλλους αξιωματικούς του Λόχου. Πηραμεν και κρεββάτια. Επανήλθαμεν λίγο στη ζωή την ανθρώπινην γιατί ως τώρα είμεθα εν αθλιότητα. Είχαμε να πληθούμε κι εγώ δε θυμάμαι πόσες μέρες.
Η πόλεις είναι καλή όσω πάει βλέπει κανείς την κίνησην ευρωπαϊκής πόλεως.
Ο υιός σας Πίπης»
